Długą drogę przebył Ryszard Krauze przez trzydzieści lat swojej kariery w biznesie – wspina się na sam szczyt i potem spektakularnie spada. Zwykły chłopak z niewielkiego mieszkania na ulicy Warszawskiej w Gdyni trafia na czołówki list najbogatszych Polaków. W szczytowym momencie nazwisko Krauzego pojawia się na światowej liście miliarderów z majątkiem szacowanym na 1,3 miliarda dolarów. O fortunie świadczy prywatny odrzutowiec za, bagatela, 12 milionów dolarów. Wówczas na kilkunastominutową audiencję u niego trzeba czekać miesiącami i do ostatniej chwili nie wiadomo, czy w ogóle dojdzie ona do skutku. Choć sam stroni od blichtru, jest bywalcem salonów i przyjacielem najważniejszych polityków zarówno z lewej, jak i z prawej strony sceny politycznej. W czasie prosperity plotkuje się, że od miliardera zależy obsada ministerialnych stołków. Dzięki wielkim datkom ma świetne notowania wśród kościelnych hierarchów, którzy na lata zapamiętują jego hojną rękę.
Gdy Ryszard Krauze, szef potężnego niegdyś Prokomu, staje się niemal bankrutem, odwracają się od niego politycy i wasale ze służb specjalnych, którzy jeszcze niedawno zarabiali krocie w jego spółkach. Z tonącego okrętu uciekają jak szczury. Krauze wypada z rankingów bogactwa i od razu wokół niego robi się pustka.
